Hoş Geldin umudum...Yaralı dünlerimi ezip geçercesine,içimde iltihaplanmış pişmanlıklarımı parçalarcasına ansızın düşüverdin bir ateş gibi gönlüme...Hani rüzgar dağları okşar ya usul usul,işte öyle dokunuverdin bir akşam üstü yüzüme...Dudaklarımda tutuldu kaldı ismin,bir dua gibi...Gözlerimde hiç dermediğim ışıltılı sevda türküleri gibi,içten gülümseyişler gibi sıcacık...Karanlık gecelerimde ay ışığı gibi,hiç dokunmadığım yüzünün hayaliyle...Hiç tutmadığım ellerin,alıp sarıyor şimdileri benliğimi...

Haydi koş!!! 

Hiç durmadan...Geçmişi kolayca geride bırak...Dönüp bakma sakın arkana...

Haydi koş!!! 

İçimdesin...Her hücremde sen varsın sevgili...Kalp seni atıyor...Her nefesim seni dolduruyor dolu dolu içerime...İçimi kaplıyorsun...Ve yazılıyorsun alın yazısı gibi büyük harflerle yüreğime...İçimde koca koca ülkeler kuruyorsun sevgili...Her bir karış toprağı ellerinle işliyor,her geçmiş yarasının üzerinde yeniden sevdayı filizlendiriyorsun...

Sana geliyordum...Sana,hani aslında hep düşlerimde varlığına inandığım...Ama hiç tanımadığım bilmediğim sana...Seni görmeden evvel bütün günahlardan arındırdım kendimi...Sen gözlerime dokunmadan önce üzerine düşen bütün yaşları sildim son bir kez...Ve söz verdim kendime...Kimseye ama kimseye benzetmeye çalışmayacaktım seni...Kimselerin yaptığının hesabını sende aramayacaktım...

Seninim yar...Al yüreğine sar beni...Seninim yar bütün cümlelerinin yüklemlerine vur beni...Al seninim işte...Belki de ilk kez böylesine koşulsuz sunuyorum varlığımı bir başkasına...Ve biliyor musun en çok da buna şaşıyorum...Onca acı,onca kaybedilmiş zamanların ardından...Onca yitirilmiş umudun,onca çalınmış düşlerimin sızısında...İlk kez korkmuyorum hiç bir şeyden...İlk kez aldırmıyorum olacaklara...İlk kez düşünmüyorum sonumu...

Biliyorum kolay olmayacak mutluluğa alışmak...Aynada gülümseyen yüzünü gördüğünde tuhafına gidecek belki bir süre...Sana sarıldığımda duyduğun huzur yabancı gelecek belki de...Ama alışacaksın...Nasıl alıştıysa aciz varlığın acıya ve yalnızlığa...Benli yarınlara da işte öyle alışacaksın...Her şeyi unutacaksın zamanla...Biliyorum kolay olmayacak yılların kirini üzerinden çıkartmak...Biliyorum o yorgunluğundan kurtulmak zaman alacak...Ama alışacaksın...Nasıl alıştıysa yüreğin parça parça olmaya,benimle bir bütün olmaya da işte öyle alışacaksın...

Devam Edecek...

Bil ki senden başkası yok artık içimde...Seni gördüğüm günden beri gözlerime başka siluetleri yasak ettim...Ellerini tuttuğumdan beri dokunmaz oldum kendi tenime bile...Dudaklarıma bir ateş gibi dokunduğundan beri,senden başka söz bilmedim...Korkar oldum,belki de ilk kez bir şeyi kaybetmekten bu kadar çok...Seni yüreğime yazdığımdan beri,içimde geçmişe dair her ne varsa silip attım bir an bile düşünmeden öylece...Aklımı sana yorar oldum yokluğunda...