Kocaman bir Merhaba hayat...Dolu dolu Günaydın şimdi bütün aydınlık sabahlara...Gecenin kör karanlık kucağından sıyrılıp koşar adım yarınlara...İçten bir gülümseyiş gibi sarıp sarmalayan umudunun sıcaklığında...Bir rüzgar gibi usulca okşayan bakışlarına vuruldum seni ilk gördüğüm o anda...

Anlamsız bir ürkekliğin içinde boğuluyorken sözlerim,içimden gelenler bir bir diziliyorken boğazıma bir yumru gibi...Avuçlarım da alnım gibi damla damla terliyorken,içime haykırdığım suskunluğumda tutulmuştum varlığına anlasana...Nefes almak gitgide güçleşiyordu gözlerimin içine içine bir ok gibi fırlattığın bakışlarının esaretinde...Dilime gelen bütün sözcükler dudaklarımda yapışıp kalıyordu bir bir...Gözlerimi kaçırmaya çalışıyor ve ölümüne korkuyordum ruhuna karışmaya...Sana her bakmaya cesaretimi topladığımda bakışlarına yeniden yakalanıyor...Yeniden uzak noktalara kaçırıyordum gözlerimi...Sonra yeniden,yeniden...Kaçamak bakışlarla süzüyordum saçlarını,elini,yüzünü...Gözlerime resmetmeye çalışırcasına ezberletiyordum varlığını ruhuma...

Oysa ne çok korkuyordum sana zamansız alışmaktan...Sense inadına coşkun ırmaklar misali akıyordun içime...Kapıyı çalmadan giriyordun...Çoktan yakıp yıkmıştın bütün duvarlarımı...Engel olmak,karşı koymak da içimden gelmiyordu nasılsa...İçimde tuhaf bir özlem büyüyordu sen daha yanıbaşımdayken bile...Sensiz geçen günlere isyanım kat be kat artıyordu sen nefes aldıkça...Öyle güçlüydü ki varlığın...Sanki,hiç birşey söylemeden,hiç bir şey konuşmadan da gelip öylece dursaydın orada,karşımda...Yine zapt ederdin yüreğimi...Yine esir ederdin varlığımı varlığına...Öyle çaresiz bırakmıştın ki beni...Karşımda duruyordun orada,öylece...Ve sanki bütün yollar o an sana çıkıyordu...Ve en tuhafı da koşulsuz kabulleniyordu varlığım seni...Dur demek yok...Neden sormak,sorgulamak yok...

Deli bir hasretle sana akıyordu yüreğim...Sanki her şey ezelden beri sana aitmişcesine...Bütün korkularıma,çekincelerime,yaralarıma rağmen teslim oluyordum sana...Sanki içimde sakladığım her şey seninmiş doğduğum günden beri...Sana yazılmış kaderim...Sanaymış meğer geldiğim onca yol...Yaşadığım onca vurgun meğer seni sevmeyi öğrenmenin bir bedeliymiş...Kaybedilmiş onca savaş,meğer seni anlamanın bir adıymış da ben bilmemişim...Meğer bunca zaman gülmeyişim,acı çekişim...Gülümseyişlerin en güzelini gördüğümde kıymetini anlamam içinmiş boş yere isyan etmişim...

Devam Edecek...