Bil ki senden başkası yok artık içimde...Seni gördüğüm günden beri gözlerime başka siluetleri yasak ettim...Ellerini tuttuğumdan beri dokunmaz oldum kendi tenime bile...Dudaklarıma bir ateş gibi dokunduğundan beri,senden başka söz bilmedim...Korkar oldum,belki de ilk kez bir şeyi kaybetmekten bu kadar çok...Seni yüreğime yazdığımdan beri,içimde geçmişe dair her ne varsa silip attım bir an bile düşünmeden öylece...Aklımı sana yorar oldum yokluğunda...Oysa varlığını yeni yeni öğreniyordum daha...Neden sorgulamak bile gelmiyordu içimden...Sanki yıllar öncesinden hazırlanmıştım gelişine...Sanki hep seni beklemiştim...O kadar alışkındı ki ruhum varlığına...Şaşkınlığım bile hiç kalıyordu sana tutkunluğumun yanında...

Öyle önüne set çekilmiş ırmaklar gibi,içimdeki boşluklarda  birikmişim meğer yıllar boyunca...Sen gelip duvarlarımı yıktığından beri öyle karşı durulmaz bir hızla akıyorum ki  sana...Öyle sorgusuz kapılarımı çaldığından beri sana hasretim tüm varlığımla...Seni yanımdayken bile özlüyorum...

Devam Edecek...