İçimdesin...Her hücremde sen varsın sevgili...Kalp seni atıyor...Her nefesim seni dolduruyor dolu dolu içerime...İçimi kaplıyorsun...Ve yazılıyorsun alın yazısı gibi büyük harflerle yüreğime...İçimde koca koca ülkeler kuruyorsun sevgili...Her bir karış toprağı ellerinle işliyor,her geçmiş yarasının üzerinde yeniden sevdayı filizlendiriyorsun...

İçimdesin...Her zerrem de sen varsın sevgili...Gözlerim sen sen bakıyor...Ve durup durup gülümsüyorum aklıma sen düşünce...Gerçi hiç çıkmıyorsun ya aklımdan...Yine de gülümsüyorum kocaman kocaman...Gülümseyişlerim sen sen diziliyor dudaklarıma...Yanaklarımda gamzeleniyor düşselliğin...Ellerim varlığına açılıyor dua edercesine...Sevdana tutunup kenarında yürüyorum hayatın inadına...Hem hayata dahil hem apayrı geçiyorum hüzünlerin uzağından...Saçlarının kokusu siniyor üzerime her vuruşunda rüzgar yüzüme...Gecem gündüzüme,günüm güneşe, karışıyor aklımla bir...Fersahlar açılıyor acıyla aramızda...Bütün günahlarımdan arındırıyor umudun beni... Bütün korkularımdan çekip alıyor,sarılışın gibi seni her hatırlayışım...Artık kabuslar terk etti rüyalarımı...Gece yarıları çığlıklar içerisinde uyanmak yok soğuk yatağımda...Şimdileri yalnız senli düşler kuruyorum her yatağa uzandığımda...Biraz beni,biraz seni...Öyle alabildiğine uzanan denizimizi bir de...Yani bizi...

Yani bizi sevgilim...Yani bizi...Sonra yine gülümsüyorum durup durup...Sevinçle koşup aynaya bakıyorum...Kendi kendime " Gülümseyebiliyor muşsun bak " diyorum..." Hem biliyor musun gülümsemek de her zamankinden daha bir yakışır oldu yüzüme...İlk kez böylesine ışıl ışıl bir sevda tutuldu gözlerime...İlk kez böyle savruk kopuk yürüyorum yarınlarıma...Nereye gittiğim,nasıl gittiğim umurumda değil...Düşer miyim?Biter miyim?Acır mı canım?bilmiyorum belki ama öyle korkusuzum ki bu kez...Esaretinden öyle bir cesaret alıyorum ki aklın almaz...Öyle pervasız,öyle sorgusuz...Öyle koşar adım uçurum kenarlarına atıyorum kendimi...Attığım her adımda,aldığım her nefeste...Her anımda öyle içimdesin alabildiğine...

Öyle içimdesin ki,hissedebildiğim her şeyden,dokunduğum her şeyden daha gerçek seni düşlemek bile..Seni her andığımda nasıl da yanıyorum sensiz günlere...Yokluğunun ne denli anlamsız olduğunu taaa içimde hissediyorum şimdileri...Ve varlığın...Ne şiirlerim anlatabiliyor varlığını,ne dilimde derlediğim cümlelerim...Hiç biri yetmiyor içimde ki seni anlatmaya...Dokunuşunun verdiği hazzı...Sarılışında ki o sonsuz huzuru...İçimde ki seni anlaymaya yetmiyor gücüm...Bütün anlamlar yitiriyor kendini seni anlatmaya çalıştıkça...Bütün kelimeler kifayetsiz...Bedensiz bir ruh gibi hiç bir nesneyle tasvir edemiyorum seni...Seni resmetmeye yetmiyor dimağım...Anlatamıyorum belki ama hissedebiliyorum...İliklerime kadar hissediyorum varlığını...

İçimdesin...Her hücremde sen varsın sevgili...

İçimdesin...Her zerrem de sen varsın sevgili...

Öyle içimdesin ki,hissedebildiğim her şeyden,dokunduğum her şeyden daha gerçek seni düşlemek bile...

Devam Edecek...