Haydi gel kollarımda uyu bu gece...Gel misafir ol gönlüme......Yorgun yüreğin bedenimde dinlensin...Ve dillensin en güzel Aşk şarkıları gül teninde...En güzel güller dudaklarında filizlensin...

Sevinci,mutluluğu bilsin hiç tatmamış varlıklarımız...Gel varlığımızda yok olup yitelim...Kimseler bulamasın bizi...Çekip gidelim,bu çirkin şehrin,karanlık sokaklarından...

Haydi gel kollarımda uyu bu gece...Gel misafir ol yalnızlığıma..Aydınlığında kavuşsun ellerimiz ayışığının...Kelebekler gibi sevişsin biçare yüreklerimiz.Hoyrat rüzgarlar gibi dokunsun saçların yüzüme...Hırçın dalgalar gibi dağılsın,dolaşsın nefesin nefesime...Gel...Bu kez sevda bize tutulsun...Bırak tutuşsun beden...Bırak yapışsın kokun üzerime...

Haydi gel kollarımda uyu bu gece...Gel misafir ol karanlığıma...

Devam Edecek...

Düşünüyorum,düşündükçe düşüyorum yar!!!Sarılıyorum hayaline,sarıldıkça üşüyorum...Korkuyorum yar,çok korkuyorum...Umuduna tutunuyor,öyle yürüyorum karanlıklara...Umuduna tutunuyorum yar,umuduna tutunuyorum...Tutundukça uzaklaşıyorum  fersahlarca hayattan...Onca yaşanmışlara rağmen seni düşündükçe bir dirhem huzura düşüyorum...Sonra gerçek vuruyor yüzüme haklı bir tokat gibi...Gözümde bir yaş tutulup kalıyor senin adında...Yaalan yok ağlıyorum...Yürüyorum bir meçhule,yarınım yok...Sonunda ne olacak inan hiç bilmiyorum...

Belki canım yanacak seni her görüşümde...Belki her yokluğunda yok olacak,kaybolacağım...Ruhum emanet gidecek belki sevdana...Esaretim son bulmayacak sana bilirim...Seni sevmek,belki vurucak beni gurbet gurbet...Belki hasretinden yanacak alev alev gecelerde...Uykularım haram olacak belki,sabahları düşman bileceğim ya da yokluğunda....Yaşamak isterken bir yanım delice, bir yanım ölümü özleyecek belki kimbilir..Belki hasretinden yangın olacak yanacak...Belki seni sevmekten yüreğimi kanlar içinde bırakacağım...Belki özlemin saracak bedenimi...Fırtınalar da dağılacak bütün benliğim...Sevdandan hariç bütün varlığımdan geçeceğim belki gün gelecek...Kimbilir?

Düşünüyorum,düşündükçe düşüyorum yar!!!Sarılıyorum hayaline,sarıldıkça üşüyorum...Korkuyorum yar,çok korkuyorum...Sensiz kalmaktan,bir de sensiz olmaktan çok korkuyorum...Oysa daha senli olmak ne demek yeni yeni anlıyorum...Bakışlarında tutulduğumdan beri daha ilk kez gözlerinin güzelliğini görüyorum...Aşkına düştüğümden beri Aşk'ın ne denli özlenesi,Aşk'ın ne denli yaşanası bir duygu olduğuna yeniden hissedebiliyorum...Varlığını tattığımdan beri,var oluş sebebinin benim için olması için dualar ediyorum...Benim için yar,benim için...Oysa senin yüreğinde benim için olan hiç bir şey,bana ait bir tek özlem,bana ait küçücük bir toprak olmadığı halde...Ben sensiz bile seni seviyorum...

Devam Edecek...

Düşsel bir sevda bu bende ki...Sana duyduğum,sana büyüttüğüm içimde...Sınırları senden ibaret,yolları sana çıkan sonunda...Oysa daha neleri sığdırmıştım o küçücük yüreğime seninle birlikte...Ne acılar saklamış,kaç gözyaşı biriktirmiştim,yokluğundan arta kalan anılarla birlikte...Daha kimbilir ne depremlere,ne fırtınalara dayanırdı aciz yüreğim...Böylesine yalnızlığa dem tutmuş benliğimde titriyorken ellerim,daha kimbilir kaç gece tutunurdu inanmışlığına sonsuz bir ümitle...Ve kimbilir daha kaç mevsim geçerdi ayrılığın üzerinden,daha ne acılar eklenirdi mevcut işkencelerin üzerine...Kaç gece daha haram olurdu bana yokluğunda bilmem...Kimbilir daha neler alır götürürdü sensizliğim,çaresizliğimde...Ya kaç gün daha eksilirdi biz eksilirken ömrümden...Daha neler yazılırdı gecelerime inceden inceye...Ve kimbilir kaç gece sabahı bulmazdı daha sensizliğime ağlıyorken...İçimde bir yerlerde derinden dokunmalara yüz tutmuş isyanlar,hissiz dokunuşlar sonra saklı yaralarıma...Daha kimbilir ne yaralar açılırdı kan revan...Kaç parçaya daha bölünürdü yürek...Nasıl tutunurdu düşerken uçurumlarına...

Bir hüznün kollarında ruhum şimdi...Prangalarca susuşların esaretinde...Ufkumda hazan,ufkumda ayrılığın tekerrürü ağlamalar...Ölümden soğuk düşlerim,makberden karanlık,geceden yalnız...Sustu,kurudu söyleyişlerim...Dillerim lal kesti sabahlardan öteye...Yıldızlarım döküldü birer birer gözlerimden...

Esmeyin rüzgarlar esmeyin,hüzün yağacak belli ki düşlerimden...İçimden gurbet fışkıracak sevdamın kanlı topraklarına... Durun yağmurlar durun,hatıralarımda kalmış gülümseyişlerim karışacak yoksa gözyaşlarıma...Sus yüreğim sus,bir yangın daha vuracak yoksa yüzüne...

Gittiğin günden beri bir intiharın yol ayrımında benliğim...Gidişlere,suçluluk dolu göz kaçırışlarına gebe saatlerin ağır yükünde...Boynumda asılı bir pişmanlıkla,yürüyorum ağır ağır sona doğru...

Devam Edecek...

Umudumsun benim...Gözyaşı biriktirdiğim akşamlarıma bir keskin bıçak...Acılarımdan arta kalanlarla yaşamaya alıştığım gündüzlerime inat alışkanlığım oldun bir anda...

Miladımsın benim...Senden öncesi hiç yaşanmamışcasına,umutluyum işte öyle yarınlarıma...Bilmediğim bir sıcaklığı yüreğime koyup giden,tatmadığım mutlulukları fersah fersah yüreğime işleyen...En derinlerde biriktirdiğim acılarımı söküp,yerlerine isminle başlayan düş çiçekleri eken...Düş çiçekleri hani,her biri ayrı ayrı renk renk,her biri buram buram sen kokan...Oysa nasıl kokarsın bilmem ya...Sanırım güzel kokar senin teninde o çiçeklerin tadında...

Yarınımsın benim...Gülümseyişlerim sonra,geçmişime inat...Bin umutla uyanışlarım sonra korkulu kabuslarımdan...Sana tutunupta hızlı hızlı çıkışım  ya da hayatın bataklığından...Sen en ihtiyaç duyduğumda el uzatanımsın...Sevdayı avuçlarında büyüten,Ruhuma can veren,üzerime titreyen cansın...

Devam Edecek...

Ne çok severdim seni... Üzerine titrerdim ne çok... Nasıl da özlerdim an bile geçmeden daha... Aldığım her nefeste seni solurdum... Gözlerinin içine bakardım, dudağından çıkacak ufacık bir kelimeye kilitlenir kalırdım. Ne zaman sıkılsa içim, koşar sana gelirdim...

Ne çok severdim seni... Yüreğinde kalabilmek için, canımı bile verirdim. Bana sarıldığında kokunu doyasıya içime çeker, bütün saatler öylece dursun isterdim...

Oysa durmadı... Durduramadım işte saatleri... Tutamadım ellerini ellerimde. Sevdam zapt edemedi sonsuza dek yüreğini... Hem nasıl gittiysen seni sevdiğimi bile bile... Asla affetmeyecek yüreğim vedasız gidişini...

Düşündükçe çılgına dönüyorum... Oysa ne çok severdik birbirimizi... Bir zamanlar kollarımda tutuyordum yarınlarımı... Şimdi ise koynumda biriktiriyorum acılarımı... Anlatamam nasıl dardayım… Dört yanım pişmanlık, dört yanım hüzün… Öyle doluyum ki anlatamam… Bir zamanlar gülümsüyorken seninle gözlerim… Şimdi sensizliğimden dolup taşıyor… Öyle ağır geliyor ki yokluğun… Belki binlerce kez terk ediyorum içimde seni… Ama olmuyor işte… Nefes alamıyorum…

Düşündükçe çılgına dönüyorum… Nasıl değer ellerin başka eller? Nasıl sığar başka sevda yüreğine? Nasıl yer eder? Nasıl dokunur bakışların başka gözler? Oysa ben ne çok severdim seni…Nasıl da severdim seni..Nasıl da özlerdim; hatırlasana!!Yokluğunla herşey yok oldu. 'Aşk' yok oldu...Bir  de sen yokluğunla yok oldun ben de...İçime en dayanılmaz acıları koyup gittiğinde...