Korkuyorum! Unutmaktan ve unutulmaktan en çok da… Adımı bile anmak istemeyeceksin belki de… Ya da arkana bile bakmadan, çıkıp gideceksin. Her gün rüyalarımda bile terk ediyorsun ya beni. Ne yaşadıklarımız, ne sözlerim olmayacak gözünde… Umurunda bile olmayacak belki daha neleri kaybettiğin… Çoktan kesilmiş cezası, suçluluğumun… Bundan böyle gece yarıları sen infaz edeceksin beni… Yokluğunla mahkûm edecek beni ve bir daha asla dönmeyeceksin… Seni ne çok özlediğimi, nasıl canımın yandığını bilmeyeceksin belki… Ama seni sonsuza dek seveceğimi unutmayacaksın… Bunu bilmek en büyük yangının olacak içinde… İçini yakıp kavuracak bu yangın… İçine oturacak sana son bakışım... Giderken ki son sözlerimi bir an bile aklından çıkaramayacaksın… Ve içini kemirecek hatıralarım, yiyip bitirecek seni her andığında Seviyorum deyişlerim… Korkuyorum! Bu pişmanlık seni de...
Yazı da eksik var***
| 
