Bir yaz akşamıydı...Gelip durduğunda gözlerimde...Bir yaz akşamıydı aylardan Ağustos...Oysa benim içimde Şubat tadında kışlar büyüyordu...Bir yaz akşamıydı hani,aylardan Ağustos...Oysa yokluğunda üzerime karlar yağıyordu...Ben üşüyordum...Ellerimde ki sıcaklığı yitirmeden,umuduna tutunduğumda her yer yanıyordu...Ben üşüyordum...Ve düşüyordum şehrin caddelerine...Her bir zerrem dağılıyordu İstanbul sokaklarına...Dağılıyordu ruhum da,bütün varlığımda sokak aralarına...Kaldırım taşlarına vuruyordu resmin...Gözyaşlarım tenhalara damlıyordu...Çığlık çığlığa bağırıyordu yüreğim,oysa kimseler beni duymuyordu...Derinden bir sessizlik sarmıştı suskunluğumla dört bir yanımı...Ben susuyordum,İstanbul susuyordu...Sarhoş naraları gecenin sessizliğini bozuyordu bir tek...Köşe başlarında acı kol geziyordu...
Bir yaz akşamıydı,hayalin vurduğunda beni...Kör bir kurşun gibi içerime saplanan hatıralarınla...Bir yaz akşamıydı işte,aylardan Ağustos...Oysa benim yüreğimde yaprak dökümü yaşanıyordu...Ümitlerim bir bir tükeniyor,sana dair ne kaldıysa ben de bir bir yitiriyordum umutlarımla birlikte...Bir yaz akşamıydı aylardan Ağustos...Oysa her bakışımda Eylül'ün hüznü yüzümden okunuyordu....Gözlerim dolu dolu oluyordu seni her andığımda...Ekim yağmurları avuçlarımda tuttuğum seni benden çalıyordu...
Devam Edecek...
| 
