Umudumsun benim...Gözyaşı biriktirdiğim akşamlarıma bir keskin bıçak...Acılarımdan arta kalanlarla yaşamaya alıştığım gündüzlerime inat alışkanlığım oldun bir anda...

Miladımsın benim...Senden öncesi hiç yaşanmamışcasına,umutluyum işte öyle yarınlarıma...Bilmediğim bir sıcaklığı yüreğime koyup giden,tatmadığım mutlulukları fersah fersah yüreğime işleyen...En derinlerde biriktirdiğim acılarımı söküp,yerlerine isminle başlayan düş çiçekleri eken...Düş çiçekleri hani,her biri ayrı ayrı renk renk,her biri buram buram sen kokan...Oysa nasıl kokarsın bilmem ya...Sanırım güzel kokar senin teninde o çiçeklerin tadında...

Yarınımsın benim...Gülümseyişlerim sonra,geçmişime inat...Bin umutla uyanışlarım sonra korkulu kabuslarımdan...Sana tutunupta hızlı hızlı çıkışım  ya da hayatın bataklığından...Sen en ihtiyaç duyduğumda el uzatanımsın...Sevdayı avuçlarında büyüten,Ruhuma can veren,üzerime titreyen cansın...

Devam Edecek...