Yüreğimde hep sana ait bir şeyler vardı aslında… Farkında olmadan, hiç anlamadan yaşadığım… Doğduğum günden beri, yalnız sana ayrılan… Hiç dokunulmamış, ışık girmemiş pencerelerinden ve sözleri hiç duyulmamış… Hiç dokunulmamış… Bunca acıya, bunca kırgınlığa, bunca yalan yaşanmışlıklara, hayatın acımasızlığına, gözü dönmüş, tıpkı ölüm kadar ensemde hata yapmamı bekleyen kadere rağmen hep tertemiz kalabilmiş tek yer… Yalnızca umutlarımın, düşlerimin ve sevdanın saklandığı odacıklarda, yüreğimin en ulaşılmaz köşelerinde hep sen varmışsın aslında… Farkında olmadan, hiç anlamadan, geleceğini bilmeden sakladığım… Var oluşumdan bu yana sana ait olan…

            Şimdi anlıyorum… Bütün o yaşadığım anlamsızlıkları, belirsizlikleri, ne olduğunu anlamadığım ve hep eksik bir şeyler hissettiğim geceleri şimdi anlayabiliyorum… Aslında ben sonu belli olan, senaryosu çok öncelerden yazılmış bir oyunda sadece yapmam gereken, bana ayrılmış rolümü oynuyormuşum… Aslında sana doğru kim olduğunu bilmeden, nedenini hiç anlamadan yürüyormuşum… Geceler gündüzlere uzanırken, dalgalar kumsala dokunurken, yağmur toprakla kucaklaşırken, mevsimler değişirken ben aslında yalnızca sana geliyormuşum… Şimdi bunu anlıyorum…

            Bunu anlamak için geç kalmış olsam da, anlıyorum… Keşke bunu daha önce anlayabilmiş olsaydım… Keşke gözlerim daha önce takılsaydı gözlerine… Keşke gecelerimi uyuyarak heder etmeseydim… Keşke ama keşke sana bu kadar geç kalmasaydım…

            "Hiçbir zaman hiçbir şey için geç değildir.” Sözüne o kadar inanmak istiyorum ki şimdileri… O kadar çaresiz hissediyorum ki bazen kendimi, bir o kadar umarsız… Sanki ölümü bekler gibiyim, yarınlarım bir o kadar karanlık sanki… Ya çok yakın her şeyin sonu, ya da öyle uzak işte… Bilmiyorum ne olacak sonum. Ya bitirecek bu pişmanlık beni, ya bitecek bütün acılarım… Biter mi, yoksa bitirir mi beni? Biraz da böyle değil mi aslında hayat?

            Yüreğimde hep sana ait bir şeyler vardı aslında… Farkına varamadığım, ellerimi uzatsam dokunamadığım… Bilinçsizce sakladığım. Şimdi farkındayım… Geçte olsa anladım. Ama değişmeyecek oyunun kuralları…

            Bundan böyle de sana ait olacak kalbim… Yalnız senin adına her ne varsa onları saklayacağım bütün varlığımda. Yalnız seni atacak kalp ve ben yalnız senin olacağım… Keşke… Ama keşke…