Düşsel bir sevda bu bende ki...Sana duyduğum,sana büyüttüğüm içimde...Sınırları senden ibaret,yolları sana çıkan sonunda...Oysa daha neleri sığdırmıştım o küçücük yüreğime seninle birlikte...Ne acılar saklamış,kaç gözyaşı biriktirmiştim,yokluğundan arta kalan anılarla birlikte...Daha kim bilir ne depremlere,ne fırtınalara dayanırdı aciz yüreğim...Böylesine yalnızlığa dem tutmuş benliğimde titriyorken ellerim,daha kim bilir kaç gece tutunurdu inanmışlığına sonsuz bir ümitle...Ve kim bilir daha kaç mevsim geçerdi ayrılığın üzerinden,daha ne acılar eklenirdi mevcut işkencelerin üzerine...Kaç gece daha haram olurdu bana yokluğunda bilmem...Kim bilir daha neler alır götürürdü sensizliğim,çaresizliğimde...Ya kaç gün daha eksilirdi biz eksilirken ömrümden...Daha neler yazılırdı gecelerime inceden inceye...Ve kim bilir kaç gece sabahı bulmazdı daha sensizliğime ağlıyorken...İçimde bir yerlerde derinden dokunmalara yüz tutmuş isyanlar,hissiz dokunuşlar sonra saklı yaralarıma...Daha kim bilir ne yaralar açılırdı kan revan...Kaç parçaya daha bölünürdü yürek...Nasıl tutunurdu düşerken uçurumlarına...

Bir hüznün kollarında ruhum şimdi...Prangalarca susuşların esaretinde...Ufkumda hazan,ufkumda ayrılığın tekerrürü ağlamalar...Ölümden soğuk düşlerim,makberden karanlık,geceden yalnız...Sustu,kurudu söyleyişlerim...Dillerim lal kesti sabahlardan öteye...Yıldızlarım döküldü birer birer gözlerimden...

Esmeyin rüzgarlar esmeyin,hüzün yağacak belli ki düşlerimden...İçimden gurbet fışkıracak sevdamın kanlı topraklarına... Durun yağmurlar durun,hatıralarımda kalmış gülümseyişlerim karışacak yoksa gözyaşlarıma...Sus yüreğim sus,bir yangın daha vuracak yoksa yüzüne...

Gittiğin günden beri bir intiharın yol ayrımında benliğim...Gidişlere,suçluluk dolu göz kaçırışlarına gebe saatlerin ağır yükünde...Boynumda asılı bir pişmanlıkla,yürüyorum ağır ağır sona doğru...

Devam Edecek...