Dört bir yanı denizlerle çevrili göz bebeklerimin. Kendi tuzundan yandığından kan çanağı kıpkırmızı… Oysa gün doğumunu izlemek nasıl sevilirdi eskiden… Şimdi ise uykusuzluğum doğuyor gün yerine üzerime… Kaskatı uzanıyorum sabahlara. Şakaklarıma düşen ak tellerde besteleniyor. En sancılı türkülerim. Kar yağıyor üzerime zemheri gecelerimde. Beden değil sanki ruhum üşüyor. İçin için sızlayan kemiklerim bile acıtmıyor canımı yokluğun kadar.

Devam Edecek…