Anlamsız bir farkındalığın esaretinde artık
benliğim...Cümlelerimin bir sonu,düşlerimin eski tadı yok çoktan beri...Nicedir
uyumuyorum zaten geceleri...Zira sabahlar üstüme doğuyor sinsice
sırıtarak...Her geçen gün içimden bir parça daha söküp alıyor,canımı
acıtarak...Sahipsiz bir tutulmuşluk içerisinde,son bulmaz arayışlarım,her
defasında bir acıda son buluyor...Oysa ben bilmiyorum sonumu...Nereye çıkar bu
yollar,nereye kadar bu son bulmaz gidiş?Her ne kadar tanıdık geliyorsa da
yaşananlar...Her ne kadar alışmışlık bilindikse de...Gidiyorum işte gözlerim
kapalı.Gidiyorum ya,bilmiyorum sonunu...
Düşersem kalkarım elbet...Karanlıksa bulurum yolumu...Ve susarım,durup durup
ağlarsam...Siler gözyaşlarımı,inadıma gülümserim hüznüme...Belki karışır sesim
dalgalara...Belki kaybolurum...Ama yine tutar bulurum yolumu...Belki yitik bir
umudun gölgesinden korkar,belki kirlenmiş yüzlerden kaçarım...Ya da saplanır
kalırım belki,hayatın çamur çorak dehlizlerine...Ama bilirim ki,her şeye rağmen
yine bulurum yolumu...Düşerim belki gün gelir,bir aşkın ateşine...Yanar,yok
olurum...Yıkılırım belki,kırılırım...Amansız dermansız bir derde
tutulurum...Çeker giderim belki,bilmediğin diyarlara...Çeker giderim belki
benim bile bilmediğim uzaklara..Kim bilir belki orada da bulur kader
beni,düşerim yine apansız tuzaklara...Belki dönemem...Belki adın kalır
dilimde...Belki sevdan içimde ölümsüzleşir,ben ölürüm...Sonra bir bakarsın
bir gün bir bulut olur dolarım içten içe...Sonra yağmur olur ağlarım üzerine...Belki
bir yıldız olurum bir gün,öylece uzağından seyrederim seni sessizce...Belki
sonbahar olur dökülürüm...Solar yüzüm,belki savrulurum...Olsun,nasıl olsa
baharı görürüm yine...Yine yazlar gelir,yüreğime oturmuş,saçlarıma vurmuş
kışlara inat...Geçer giderim kahpe bakışlara inat...Gider yine bulurum işte
yolumu...Yine bulurum yolumu elbet,çünkü ben yazmamışım kaderimi...
| 
