Yaş Otuz...Ömrün yarısına beş kala,vakitsiz bir pişmanlığın yangınıyla baş başayım şimdi...O kadar çok an var ki geriye dönebilmek istediğim...O kadar çok şey var ki yüreğimi yakan,silmek istediğim o kadar yaşanmışlık var ki hatıralarımda...
Bazen diyorum...Yumsam gözlerimi,yumsam hiç açmasam...Görmesem...Kaybolup gider mi her şey?Sırtımı dönsem,arkada kalır mı onca acı?Çıkıp gitsem,kimse bilmeden sessizce...Ardım sıra gelir mi bu kirletilmiş geçmişim?Çekip gitsem hani,kendimden bile...
Yaş Otuz...Yolun yarısına beş kala,anlamsız bir farkındalığın koymuşluğu ile ortasındayım hayatın...O kadar sevda var ki içimden söküp atmak istediğim...Onca aldatılmışlık,onca terk edilmişlik içinde bile inadına büyüttüğüm,hak edilmemiş mutluluklar...Hoyratça harcanmış,yaşarken anlaşılmamış,savrulmuş onca an var ki anılarımda...
Bazen diyorum...Sussam,lal olsam...Hiç konuşmasam...Duyar mısın sessizliğimi?Çığlıklarım büyür mü gecelerinde?Onca pişmanlığıma rağmen,sevsem seni...Gözyaşlarımın ardında bile gülümseyebilsem senin için...Yara bere içinde bile yürüyebilsem,gelsem sana...Her şeyden vazgeçsem bile senden vazgeçmesem...Alır tutar mısın ellerimi?Sarıp saklar mısın beni?Düşsem gecelerine,düşün olsam...Uzansam ellerine sarımsı bir dost gülü...Düşsem göz kırpmalarına,hayallerine dokunsam...Gerçeğim olur musun?
| 
