Yarım kalmış bir cümle gibisin artık kahrolası dudağımda… Dibine kadar sensizliğe bulaşmışım… Faydasız çırpınışlar gibi sürüngen bir yürüyüşteyim belki de karanlık yarınlarıma… Anlamsız, amaçsız, karmakarışık… Çırılçıplak, aymaz bir yalanın kollarında… Yüreğime saplanmış cam kırıkları gibi durmaksızın kendimi acıtıyorum… Yazılmış, yaşanmamış umutlarla dolu hikâyelerim gibi kendimi kandırıyorum belki… Olsun… İnanmak iyi geliyor bana… Onca hatanın, kaybedilen onca şeyin ardından, onca yalanın arasında inanılası küçücük bir şey bile hayata sıkı sıkı bağlıyor beni…

Devam Edecek…