Yar benden uzak yollara mı vurdun kendini?Doğacak güneşi ayrı şehirlerde mi göreceğiz yine?Aynı gökyüzünde kanat çırparken düşlerimiz...Başka başka adımlarla mı yürüyecek beden?Aynı yürek,aynı hayaller sararken düşüncelerimizi,ayrı dünyalarda var olmaya çalışmak neden?Kaybedilen onca zaman,yitirdiğimiz onca savaş son bulmadı mı daha?Yetmedi mi sence hayatın bizden alıp götürdükleri?

Yar benden uzak şehirleri mi mesken tutacaksın yine?Aynı güneş olsa da batacak olan,ayrı ayrı  karanlıklara mı mahkum kalacağız yine?Aynı düşlere meyil olurken yüreklerimiz,başka başka mı atacak kalp?Aynı özlemler,aynı hasretler yanar dururken içerimizde,yalan dünyaya alışmak neden?Kaybedilen onca zaman,daha başlamadan kaybedilmiş onca savaş son bulmadı mı daha hayatla?Yetmedi mi sence,kahrolası bir yalnızlıkla uyuyup, umutsuzluğa uyandığımız onca sabah?

Bir bilsen nasıl hasretim hiç bilmediğim sana?Nasıl seninle dolu içim...Bi bilsen nasıl da seni çağırıyorum bütün varlığımla...Umutsuzluğa uyandığım sabahlar yok artık...Sen gönlüme bir ateş gibi düştüğünden beri,resmin düşlerime takıldığından beri,bir bilsen nasıl da doluyum seninle...Rüzgar kokunu getiriyor bana, hiç duymadığım...Sesin kulaklarımda yankılanıyor gecenin bir yarısında...Hiç bilmediğim bir huzurla kapatıyorum artık gözlerimi...İsmin dilimde bir dua gibi,her yattığımda seni diliyorum Tanrıdan...

Hani o şarkıda ki gibi...

" Seni seviyorum biliyor musun?

Seni Seviyorum duyuyor musun?

Sen gönlümün umudusun

Umudumun onurusun

Günler boyu,geceler boyu

Senle olsam bir ömür boyu

Seni istiyorum diliyorum

Ben seni seviyorum..."

Bir bilsen nasıl hasretim hiç bilmediğim sana?Nasıl seninle dolu içim...Bi bilsen nasıl da seni çağırıyorum bütün varlığımla...Umutsuzluğa uyandığım sabahlar yok artık...Sen gönlüme bir ateş gibi düştüğünden beri,resmin düşlerime takıldığından beri,bir bilsen nasıl da doluyum seninle...Oysa ne kokun var,ne tadın...Ne ellerin var dokunabildiğim,ne varlığın sarabildiğim...Yalnızca bir düşün rüzgarına takılmış bir umut belki  bu bendeki...Söylesene yar yalan mı yoksa sevdan?Söylesene daha varlığın nedir bilmezken, hangi günahımın bedeli bu dayanılmaz yokluğun?Söyle yar; Doğacak güneşi ayrı şehirlerde mi göreceğiz yine?Aynı gökyüzünde kanat çırparken düşlerimiz...Başka başka adımlarla mı yürüyecek beden?Yar benden uzak şehirleri mi mesken tutacaksın yine?Aynı güneş olsa da batacak olan,ayrı ayrı karanlıklara mı mahkum kalacağız yine?

Çık gel artık sevdiğim...Çık gel son bulsun içimde yangın...Çık gel dinsin şu kahrolası yalnızlığım...Çık gel...!!!Ellerim yanıyor özleminden...Hiç bilmesem de varlığını...Senli olmak ne demek bilmesem de tükeniyorum hasretinden...Bir bilsen nasıl hasretim hiç bilmediğim sana?Nasıl seninle dolu içim...Bi bilsen nasıl da seni çağırıyorum bütün varlığımla...Çık gel son bulsun bu çıldırtan sensizlik nöbetim...Öyle apansız,öyle sorgusuz sualsiz tıpkı sevdan gibi çık gel...Çık gel sarılsın ümidim varlığına...Çık gel sevdiğim,tek gerçeğim ol,bin inatla şu yalan dünyaya...

Devam edecek...