Elimi uzatsam dokunacak kadar yakınsın sanki bana...Ama bi o kadar da uzak yıldızlar kadar...Dokunsam kaybolursun...Kalbim kırık ve yorgun...Eskiden kalma umutlarını tut, at denize...Bir dilek tut içinden,gözyaşlarını sakla avuçlarında...Cam kırıkları gibi acılarını doldur yüreğine sessizce,ama hep içine kana...Tıpkı benim gibi!
Şimdi her şeye gebe bu yüreğim... Sevmekten, umut etmekten usanmış bir o kadar kırgın... Gözlerimde yılların yorgunluğundan yüzüme anlamsız çizgiler vurmuş, bakışlarıma hüznü dokunmuş Eylül aylarının... Hazan sarısı rüzgârlar dokunmuş yüzüme... Alıp götürmüş bir fırtına bizi... Katmış ihaneti de yanına... Nefrete salmış ikimizi... Almış, savurmuş her parçamızı bir yana bırakmış gitmiş... Hasretin en dayanılmazı çökmüş yüreklerimize... Hiç yüksünmeden, hiç düşünmeden unutturmuş sana bütün sözlerini... Seviyorum deyişlerini, bir ömre dair verdiğin bütün sözleri... Sonra özleyişlerini daha gün geçmeden... Bir bir unutturmuş sana her ne varsa içinde benden yana...
Şimdi başka eller dokunuyor sana. Haram gözler okşuyor bakışlarını... Dur diyemiyorumm... Hemen yanı başımdasın belki, ama sana gel diyemiyorum... Yüreğim avuçlarımda duruyor belki nicedir... Ama gel uzat elllerini, dokun bana... Uzat ellerini de al sana ait yüreğimi... Dokun hep seni bekleyen yüreğime diyemiyorum...
Madem benim değilsin... Madem haram eller de yüreğin... Madem sevgini başka gönüllere vermişsin... Öyleyse çek git benim yüreğimden... Hatıralarını topla git! Gel al ben de kalan neyin varsa... Hepsini al götür kalmasın senden bir iz bile... Bile diyemiyorum! Ben de olmadığını bile bile yine de… Git diyemiyorum seni böyle delice severken işte... Silemiyorum izlerini, hayalin duruyorken gözlerim de... Git diyemiyorum... Ben söküp atamıyorum seni içimden işte... Seni unutamıyorum, unutamıyorum işte...
Devam Edecek...
| 
