Öyle zor ki senli günleri ümit ederken, böyle yarım kalmak... Sensiz olmak, sensiz kalmak ve hayatın anlamsızlığında sensiz devam etme fikrine yüreğimi alıştırmak... Ve öylesine zor ki artık, seni aklımdan çıkartmak...
Öyle büyük bir hızla girdin ki yüreğime... Öyle sarıldı ki yüreğim sevdana... Sanki yıllardır varlığım muhtaçmışçasına varlığına... Öyle sıkı tutundum ki sana içimde... Dillerim seni söyler oldu... Düşlerim seni çağırır... Gözlerim seni arar oldu her köşe başında... Yüreğimse durmak bilmez bir isyanda...
Neden? diyor... Neden? Cevapsız soruların arasında kaybolup gidiyor benliğim... Ruhum bütünüyle esir olmuşken sana... Yitik bir umudun peşinde savruluyorum... Bildiğim bütün yollar sana çıkıyor bu şehirde... Sen kokuyor yağmur sonraları... Bu deniz, bu toprak... Bu sessiz kaldırım taşları, duvarlar... Seni çiziyor düşlerimde yıldızlar... Ay seni vuruyor gamlı gamlı... Yediveren güller misali her an bir kez daha filizleniyor içimde adın... Bütün rüzgârları sana benzetiyor, bütün şehri sana yoruyorum... Oysa nasıl kokar saçların? Ellerin kim bilir nasıl sıcak? Kim bilir? Ben bilmiyorum?
İşte böyle bir şey, umut etmek seni... Yokluğunda avunmak... Ve inanmak her şeye rağmen, sonuna kadar kayıtsızca inanmak... Umudumu yitirmeden tutabilmek içimde seni... Koşulsuz, karşılıksız yaşatmak içimde aslında hiç var olmamış seni... Beklemek sabırla geleceğin günü... Gelmesende sevmek seni sevebilmeyi...
İşte böyle bir şey umut etmek seni... Varlığın için dualar edip, her güne isminle uyanmak ve yine hayalinle uyumak... Böyle bir şey umut etmek seni... Uykularım haram olur belki geceleri... Belki uyur da uyanırım çığlıklar içerisinde... Belki dönemem en güzel rüyalarıma bir kez daha... Belki dayanamaz ağlarım sessizce bir köşede...
İşte böyle bir şey umut etmek seni... Gözyaşlarımla sulayıp sevdanı, acılarımı toprağa katmak bazen... Her yanında hissetmek yokluğunu ölüm gibi... Böyle işte, olmasan da umut etmek seni... Seni atıyorken bu kalp, seni taşırken bütün hücrelerimde bile... Seni yaşıyorken içimde an be an... Günden güne özlemim büyüse de içimde... İşte tam da böyle bir şey umut etmek seni... Yokluğunda avunmak... Ve inanmak her şeye rağmen, sonuna kadar kayıtsızca inanmak... Umudumu yitirmeden tutabilmek içimde seni... Koşulsuz, karşılıksız yaşatmak içimde aslında hiç var olmamış seni... Beklemek sabırla geleceğin günü... Gelmesende sevmek seni, bir de beni sevebilme ihtimalini...
|