" Söz uçar yazı kalır..." Kalır mı gerçekten hafızalarda...En çok bunu merak eder dururum kendi kendime...Bazen hayıflanırım hatta...Durmaksızın yazıyorum...İçimden geldiğince,kalemim döndüğünce duygularımı ki hepimizin ortak duyguları olur çıkar bazen yazdıklarım...Paylaşmaktır yalnız amacım...Hissettiklerimi herkes hissetsin isterim...Yaşadıklarımı herkes anlasın...Aşk insanların en değerli duygusu olsun isterim en çok da...En değerlisi,olmalı Aşk ve Aşkı hak eden sevgili insan hayatında...Kaybetmeden güzellikleri yaşamayı öğrensinler isterim sevdiklerim...Kaybetmeden kıymet bilmeyi öğrensinler isterim...Elindekinin aslında ne denli önemli olduğunu...Varlığının onun için ne ifade ettiğini...Onsuz olduğunda onu neleri beklediğini görsün ve anlasınlar isterim yazdıklarımdan...Yazdıklarım deyip geçilemeyecek kadar gerçektir o satırlar...Her bir harfinde acı,her bir mısrasında yalnızlık,her bir paragrafta belki dayanılmaz aylar,belki yıllar saklıdır aslında...Anlasınlar isterim kaybedilenin ömürden gittiğini...Mutluluktan çalındığını fark etsinler isterim...İşte bu yüzden yazar,yazar,yazarım...Hiç durmadan küçük bir peçete parçasına,bir parça boş kağıda,elime geçen herhangi bir şeye karalarım önce bir kaç satır...Sonra bu satırlar biri birini kovalar ve ortaya koskoca bir deneme çıkar...Bazen açarım hoş bir fon müziği o müzik beni alır götürür,hatta inanır mısınız bazen yazacaklarımı o müzik söyler bana...Ben farkında bile olmadan mısralar dökülüverir kalemimden...Ağlamaklı bir gülümseyiş beliriverir o anlarda yüzümde...Aşkın sarhoşluğunda saatler çarçabuk geçiverir de acı dediğin bırakmaz peşini...Sevdayı anmak,sevgiliyi düşlemek güzel de yokluğunu anlamak zor gelir işte...Aynalardan uzak geceler birbirini kovalarken kaybedilenin yalnızca zaman olmadığını bilmek pişmanlığı gelir oturuverir yüreğime...Ağır ağır sarar bir hastalık gibi bütün hücrelerimi...
" Söz uçar yazı kalır..." Kalır mı gerçekten hafızalarda?En çok da bunu merak eder dururum ve hatta bazen hayıflanır dururum kendi kendime...Bir yazarın en büyük düşü bu olsa gerek...Neden yazar ki insan başka?İçindekileri dökmek,dertleşmek bir yanı olsa da,yazdıkları ondan sonra bile dursun ister insan...Ama öyle bir köşede değil,baş köşede olsun ister okuyucularında...Hatırlansın ister yazıları...Bir yerde bir şiir,bir yazısı okunduğunda bak bunu da şu yazmış denilsin ister ve duyar mutlaka...O artık yaşamasa da eserlerinde yaşatılmak ister...
Kesinlikle Devam Edecek... :)
|
