Varlığına dair, senli günlere dair düşlerimi sevdim önce...Sensiz dünlerime kahredercesine sana tutunuşumu...

Her şeyden evvel gelişini sevdim...Bana saklanmışcasına,bana yazılmışcasına kararlı gelişini...

Sevdim...Onca geçen zamanın ardından,hesapsız gözyaşlarıma inat gülümseyişini en çok...Yaşanan onca kirli yalanlara rağmen tertemiz oluşunu bir de...Hiç anlaşılamamış ruhunu sevdim sonra...Bakışlarını,adı konulmamış kalp atışlarını,yalansız sarılışını...Hani sıkı sıkıya,içimdeki koca koca boşluklara nispet edercesine...

Hücrelerime dağılıp,usul usul bölünüşünü.İçimde günbegün büyümeni sevdim sonra...Sevdana gebe onca yılın ardından,sancı sancı seni doğuruşumu sevdim bir de...Hani gün doğar ya uzunca bir karanlığın ardına...Hani yavaş yavaş gösterir ya kendini ufukta ki çizgide...Hani usul usul uzanıp dokunur ya toprağa...Sımsıcak bir gülüş gibi ısıtır ya  üşümekte bedenini...İşte öyle sevdim bana gelişini...

En çok da,gelişini sevdim senin...Bana saklanmışcasına,bana yazılmışcasına ve en önemlisi de sana en çok ihtiyaç duyduğum an da,anlamışcasına gelişini...

Devam Edecek...