Öyle doluyum ki sana...Bir yanım nefret,bir yanım delice sevda...Efkarım hasretine karışır faydasız gecelerde...Öyle doluyum ki seninle...Bir yanım sitem,bir yanım özleminle tarumar...Kederim,gözyaşıma karışır sessizliğimde...

Öyle muhtacım ki sana...Varlığına...Yüreğim yangın yeri,gittiğin günden beri...Hem zaten öylesine sana aidim ki hala...Nefes alsam hasretin doluyor ciğerlerime...Gözümü yumsam bir an bile hayalin alıyor beni...Her nere gitsem hatıraların düşüyor peşime gölgem gibi...Kaçsam kurtulamıyor,atsam atamıyorum...Seni unutmaya mecbur kaldığım anlarda bile senden gidemiyorum...Öyle umarsız,öyle çaresizim ki...Öyle yorgun düştü ki bu gönlüm yokluğunda...Kim bilir kaç kez çıkıp gitmek istedim bu şehirden...Kim bilir kaç gece acılarımdan arta kalanlarla yumdum gözlerimi...Kaç gece gözyaşı biriktirdim avuçlarımda...Kim bilir kaç gece azaldım ömrümden...Kim bilir kaç kez seni unutmaya yeminler edip yine hasretinle uyandım acılar içerisinde...Ve daha kaç ayrılık infaz edecek beni sensizliğim yüzünden kim bilir...???

Oysa öyle büyük bir hızla akıp geçiyor ki zaman,yokluğuna inat akşamlarda...Nasıl da çare umarken,daha derdime katıp gidiyor delice...Yaralarıma çare olur diye beklerken zaman,nasılda sürükleyip gidiyor önüm sıra...Seni unutmak isterken nasıl tutunuyor bir yanım daha sıkıca...Seni tutmak isterken sıkı sıkıya içimde...Kim bilir daha neleri kaybediyorum gün be gün...Seni yaşatmak isterken kaç kez can veriyorum yokluğunun çaresiz gecelerinde kim bilir...???

Devam Edecek