Şimdi senden uzakta bir yerlerdeyim...Elveda bile diyemeden çekip gittiğim...Oysa giderken bir elveda diyebilmeyi çok isterdim...Hatta sarılabilmeyi...Seni ne kadar çok sevdiğimi söyleyebilmeyi ya da...Sonra senin için içimde büyüttüğüm sevdayı haykırabilmeyi...
Oysa ölümcül bir suskunluk içinde koptum bakışlarından...Giderken hoşçakal bile diyemedim işte...Şöyle son kez doyasıya kokunu içime çekip gitmek isterken delice öylece arkamı dönüp gitmek zorundaydım işte...Gittim...???
Şimdi uzağında bir yerlerdeyim işte...Belki mesafeler yakın ama yüreğine fersahlar kadar uzak işte...Beni özleyebilme ihtimalinden oldukça uzak işte...Bırak olsun...Uzak olsun alışkınım ben ne de olsa...Seni uzaktan sevmeye de alıştım işte...Hayalinle yaşamaya alıştım ben aşkını...Sevgimi denizlere haykırmaya...Aşkımı rüzgara savurmaya hani...Gecelerce sen diye yanıpta,küllerimi savurmaya sonra...Ve her acının ardından küllerimden doğup aşkını avuçlarımda tutmaya...Kanatsada tutmaya...Cam kesiği sancılara vursa da beni kirletilmemiş bir seni saklamak adına heder ettim kendimi...
Senden uzakta bir yerlerdeyim işte...Bırak hep olduğu gibi yine uzağından seveyim seni...Sen beni özleme,sen beni düşünme canın sağolsun...Sen beni sevme,sen beni arama,sorma canın sağolsun...Ama bırak ben seveyim seni...Yüzünü esirgeme benden ne olur...Bırak hep bir yıldız gibi uzağından seyredeyim seni...Ne olur bana çok görme hayalini...
| 
