Düşünüyorum,düşündükçe düşüyorum yar!!!Sarılıyorum hayaline,sarıldıkça üşüyorum...Korkuyorum yar,çok korkuyorum...Umuduna tutunuyor,öyle yürüyorum karanlıklara...Umuduna tutunuyorum yar,umuduna tutunuyorum...Tutundukça uzaklaşıyorum  fersahlarca hayattan...Onca yaşanmışlara rağmen seni düşündükçe bir dirhem huzura düşüyorum...Sonra gerçek vuruyor yüzüme haklı bir tokat gibi...Gözümde bir yaş tutulup kalıyor senin adında...Yalan yok ağlıyorum...Yürüyorum bir meçhule,yarınım yok...Sonunda ne olacak inan hiç bilmiyorum...

Belki canım yanacak seni her görüşümde...Belki her yokluğunda yok olacak,kaybolacağım...Ruhum emanet gidecek belki sevdana...Esaretim son bulmayacak sana bilirim...Seni sevmek,belki vuracak beni gurbet gurbet...Belki hasretinden yanacak alev alev gecelerde...Uykularım haram olacak belki,sabahları düşman bileceğim ya da yokluğunda....Yaşamak isterken bir yanım delice, bir yanım ölümü özleyecek belki kim bilir..Belki hasretinden yangın olacak yanacak...Belki seni sevmekten yüreğimi kanlar içinde bırakacağım...Belki özlemin saracak bedenimi...Fırtınalar da dağılacak bütün benliğim...Sevdandan hariç bütün varlığımdan geçeceğim belki gün gelecek...Kim bilir?

Düşünüyorum,düşündükçe düşüyorum yar!!!Sarılıyorum hayaline,sarıldıkça üşüyorum...Korkuyorum yar,çok korkuyorum...Sensiz kalmaktan,bir de sensiz olmaktan çok korkuyorum...Oysa daha senli olmak ne demek yeni yeni anlıyorum...Bakışlarında tutulduğumdan beri daha ilk kez gözlerinin güzelliğini görüyorum...Aşkına düştüğümden beri Aşk'ın ne denli özlenesi,Aşk'ın ne denli yaşanası bir duygu olduğuna yeniden hissedebiliyorum...Varlığını tattığımdan beri,var oluş sebebinin benim için olması için dualar ediyorum...Benim için yar,benim için...Oysa senin yüreğinde benim için olan hiç bir şey,bana ait bir tek özlem,bana ait küçücük bir toprak olmadığı halde...Ben sensiz bile seni seviyorum...