Umudumsun benim...Gözyaşı biriktirdiğim akşamlarıma bir keskin bıçak...Acılarımdan arta kalanlarla 

yaşamaya alıştığım gündüzlerime inat alışkanlığım oldun bir anda...

Miladımsın benim...Senden öncesi hiç yaşanmamışçasına,umutluyum işte öyle 

yarınlarıma...Bilmediğim bir sıcaklığı yüreğime koyup giden,tatmadığım mutlulukları fersah fersah 

yüreğime işleyen...En derinlerde biriktirdiğim acılarımı söküp,yerlerine isminle başlayan düş çiçekleri 

eken...Düş çiçekleri hani,her biri ayrı ayrı renk renk,her biri buram buram sen kokan...Oysa nasıl 

kokarsın bilmem ya...Sanırım güzel kokar senin teninde o çiçeklerin tadında...

Yarınımsın benim...Gülümseyişlerim sonra,geçmişime inat...Bin umutla uyanışlarım sonra korkulu 

kabuslarımdan...Sana tutunup da hızlı hızlı çıkışım  ya da hayatın bataklığından...Sen en ihtiyaç 

duyduğumda el uzatanımsın...Sevdayı avuçlarında büyüten,Ruhuma can veren,üzerime titreyen 

cansın...

Devam Edecek...