Belki kim olduğunu bilmedim hiç...Hiç tanımadım seni,hiç
karşılaşmadım seninle...Belki dokunmadı bakışların bakışlarıma...Ya da kim bilir
belki de yanı başımdaydın onca yıl da,ben anlamadım...Seni arar dururken,öyle
dayanılmaz,kahpe tuzaklarda vuruldum ki gece yarıları...Öyle yaralandım ki bin
yerimden...Öyle yalan,öyle sahte dünyalar kurdum ki adına sevda diyerek
kendime...Öylesine büyük umutlarla besledim ki inancımı...Gülümseyişlere
bezenmiş,kalp çarpıntıları gibi ani ve kararsız ürkekliklere gizlenmiş
yalanlar,hem de kocaman yüreğim kadar...Hem de can alıcı renklerinde
gökkuşağının...Maviye,yeşile boyanmış,kır çiçekleri pembeliğinde...Güneş kadar
sarım sıcak,gün gibi aydınlık umutlar işte o koskoca yalanların içinde...Hepsi
sana yazılmış mektuplarımın,sözlerim hep sana...Aradığım senmişsin meğer bütün
o anlamsız ihanetlerin arasında...
Devam Edecek...:)
| 
