Kategoriler | ||||
---|---|---|---|---|
|
Günün Sözü |
---|
Fıkralar |
---|
Yürek Sayacı |
---|
Anketlerimiz |
---|
Main » Articles » Cem BÜYÜKKAYA Denemeleri |
Nereye kadar dayanır şu aciz yüreğim bilmem...Daha ne kadar taşıyabilir yokluğunun dayanılmaz yükünü...Sensizliğim durmaksızın vuruyorken bir hançer misali gönlüme ve kanıyorken sevdan bin yerimden...Daha ne kadar karşı koyabilirim kadere inat... Sen gideli görmez oldu gözlerim...Ellerim tutmaz...Varlığınla can buluyordu yorgun bedenim oysa...O koskoca dünyada küçücük bedeninde taşıdığın dağlar kadar umudun ayakta tutuyordu işte beni... Seninle bir başka,inanmıştım oysa hayata...Seninle bu kadar içten gülümsüyordum ilk defa...Seninle Aşk'a inanmış...Seninle mutluluğun en güzelini yaşamıştım...En dokunulmamış duygularımı sana saklamışım meğer...Yüreğimin en kirletilmemiş halini sana...Birbirimiz için yaratıldığımızı düşünüp dururken daha,terk edişinle kalıvermiştim ortada...Bir zamanlar an sayıyorken kavuşmaya,şimdi iki yabancı gibi bakıyordu gözlerimiz neden? Bakışlarına vurmuş bu düşmanlık niye?Nasıl bu hale geldi o gözlerin?Bu kadar çabuk unutmuş olamazsın sen de...Ben hala deliler gibi seviyorken seni.Sen çoktan çıkıp gitmiş olamazsın Düşler ülkesinden... Hatırlarmısın bir dünya kurmuştuk seninle kendimizce...Yalnız bize ait,kimseler ulaşamaz sandığımız...Bir dünya kurmuştuk yalan dünyaya inat,alabildiğine gerçek...Yalnız biz inanmıştık aslında bu gerçekliğe...Yalnızca biz görüyorduk doğruyu...Yalnız ikimiz inanmıştık başkalarının inanmadığı o saf sevdamıza...Sımsıkı kenetlenmiştik birbirimize,yeminler etmiştik sevdamıza herkesi inandırmaya...Her ne olursa olsun mücadele etmeye,sonuna kadar savaşmaya söz vermiştik...Ne yaşanırsa yaşansın pes etmeyecek,karşımıza ne çıkarsa çıksın yenilmeyecektik...Yapamadık işte,beceremedik...Ne acı ki yenildik...Tükendik günden güne istemeden de olsa...Delice isterken mutluluğu,mutsuzluğa mahkum ettik birbirimizi... Sahi mutlumusun şimdi?Yokluğuma alışmak zor olmadı mı senin için?Söylesene gerçekten söküp atabildin mi içinden beni?Hiç iz bırakmadan silebildin mi hatıralarımızı zihninden?Söyle ne olur ben kadar acıdımı seninde canın?Ağlayarak uyandın mı geceyarıları uykularından ben gibi?Söylesene unutabildin mi gerçekten bu kadar çabuk beni? Ben mi?Ben asla unutmadım seni...Yerine kimseleri koyamadım işte...Denedim yalan yok...Unutmak istedim,ama yalnızca sen öyle istiyorsun diye...Yalnızca üzmemek için seni,tamamen hayatından çıkıp gitmek istedim...Ama yine beceremedim...Tıpkı hiç bir şeyi beceremediğim gibi...Mutlu olmayı beceremediğim gibi,çıkıp gitmeyi de beceremedim adam gibi işte...Söküp atamadım kolayca yüreğimden seni...Kıyamadım resimlerine,senin için yazdığım şiirlere dokunamadım... Nereye kadar dayanır ruhum,seni sensiz yaşamaya bilmem?Daha ne kadar çalışır seni içinde taşımaya...Ve daha nereye kadar sensiz yaşar bu beden? Sen gideli ne aldığım nefes,ne içimde atan kalp benim değil...Ne içimi saran can benim,ne ruhum ben de,ne dolaşan kan damarlarımda...Onlarda tükeniyor işte benimle birlikte...Onlarda sana umudum gibi git gide azalıyor...Ve eksiliyor her aklıma geldiğinde,içimden bir hücre daha... Bu direniş daha ne kadar sürer bilmem...Daha ne kadar yaşar bu can,ne kadar atar bu kalp içimde...Uzun sürmez biliyorum,sensiz gecelerim kadar...Fazla sürmez biliyorum,gittiğin gün kadar...Dayanmaz biliyorum,dayanmaz işte aciz değilmi insan yüreği...Mutluluklarım kadar kısa işte ömür de...Ayrılığın gibi yakın işte ölüm bana...Bu gidiş seninkine benzemeyecek üstelik...Giderken ben seni de götüreceğim içimde...Sana acı veren hiç bir şey kalmayacak geride...Ve ardımda gözü yaşlı kimse kalmayacak... Bak ilk defa sözümde durmak bu kadar gurur veriyor bana...İlk kez bir şeyi başarmanın verdiği huzur ile gideceğim gideceğim yere...Seni eksiltmeden ve düşürmeden yüzündeki gülümsemeyi,hep son hatırladığım halinle yaşattım içimde seni... Ama daha ne kadar sürer bu yaşayış bilmem?İşte bir tek bunu için sana söz veremiyorum...
| |
Views: 551 | Rating: 0.0/0 |
Total comments: 0 | |