Kardelenler...

Kardelenler oldum olası umudu,sevdayı...He bir de ölümüne de olsa inanmayı,sıkı sıkı tutunmayı hatırlatır bana...

Kara,kışa,soğuğa aldırmaksızın büyür içten içe bütün güzelliğiyle...Hiç bir şey engel değildir gökyüzünü görebilme düşlerine...Ve hiç bir şey döndürmez geri onları...İnadına aşar bütün engelleri...Bilir ki sevdalandığı gökyüzü,güneş...Ölümün diğer bir adı...Yine de vazgeçmez sevdasından.Yine de vazgeçmez inancından...Kazırcasına tutunduğu toprağı,karı deler geçer...Parçalanırcasına yüreği son bulmaz bir sabırla...Uzanıverir duaya uzanan eller gibi ölümüne o narin yaprakları...Sonra delice sevdalandığı güneşe değer yüzü...Gülümser,ıbütün o zorlukları.Karı,soğuğu unutuverir bir an için...Gülümser ve yarım kalır dudağında tebessümü...Sonra solar bütün umutları gibi zülfü de,düşer ansızın yere...Eğilir boynu,uzandığı arştan geldiği toprağa...Eğilir diz çöker aşkından...Oysa güneştir,gök kubbedir hasret duyduğu...Gündür,güneştir böyle aşkından yanıp tutuştuğu...

Sizler ölmeyin dostlar...Sizler sakın ha ölmeyin...Birilerini uğrunda ölecek kadar sevmiş olsanız bile...Ölmeyin...Kardelenlerin kaderi bu,sizin değil...

Yaşayın...

Birilerini uğrunda ölecek kadar değil,onun için yaşayacak kadar çok sevin hep...Tıpkı kardelenler gibi vazgeçmeyin...Umutlarınız Kardelenler gibi son bulmasın hiç...Onlar kadar inatla,onlar kadar hasretle sevin sevdalınızı...Tıpkı onlar gibi hiç vazgeçmeden,karşınıza ne çıkarsa çıksın.Hiç birkural,yasak ve engel tanımadan...Bıkmadan,usanmadan,yorulmadan kavuşacağınız günü dileyin...Aşkın karşısında eğilin ama ,asla hayata boyun eğmeyin...Asla yere düşürmeyin yüzünüzü...Hep başı dik,hep adam gibi...Sevecekseniz de adam gibi sevin...Kadın,Erkek fark etmez adam gibi sevdalar büyütün yüreğinizde...Ve sahip çıkın sevdiğinize...

Devam Edecek...