İnanmak,karşılıksız,beklentisiz,umarsız da olsa inanmak...Çaresizliğe düştüğünde bile umudunu bir an bile yitirmeden sonuna kadar inanmak...O inancı gözlerinden uzaklaştırmadan ve düşürmeden yüzünü yere...Her şeye bedel sayıp yüreğindeki sevdayı.Hiç vazgeçmeden,inandığın uğrunda neleri kaybettiğini umursamadan...Güzel günlere inanmak...
İnanmak,sorgusuz hesaplaşmaların ortasında bile sonuna dek...Bütün varlığınla bütün hücrelerinle inanmak yokluğunda bile...Sonsuz bir inatla,sonsuz bir itikatla...Yörüngesinde geçen yıllara aldırmaksızın gönül...Düştüğü yollara bakmaksızın,avuntusuz gecelere sarmak onun hayalini bile bile...Onsuz kimsesiz,onsuz hiç bir şeysiz olduğunu anladığın da...Her şeye bedel sayıp içinde büyüttüğün sevdanı...Bir olsun vazgeçmeksizin,uğrunda nelerden vazgeçtiğini bir an bile düşünmeden...Onun uğrunda yaptığın her şeyi hak ettiğine inanmak...
Beklentisiz,karşılıksız...İnanmak...Yalnızlığına mahkum saatlerde can çekişiyorken bile...Hep geleceğine dair umutlarını ekmek yeniden yüreğinin derinliklerine...Ve büyütmek vazgeçmeksizin içindeki adam gibi sevdayı,o bilmese bile...Gün gelip gözyaşlarınla sulasan da içindeki biçare sevdayı...Susmak ve yalnızca inanmak bütün sitemlerden uzak...
İnanmak,karşılıksız,beklentisiz,umarsız da olsa inanmak...Çaresizliğe düştüğünde bile umudunu bir an bile yitirmeden sonuna kadar inanmak...O inancı gözlerinden uzaklaştırmadan ve düşürmeden yüzünü yere...Her şeye bedel sayıp yüreğindeki sevdayı.Hiç vazgeçmeden,inandığın uğrunda neleri kaybettiğini umursamadan...Güzel günlere inanmak...Güzel günler hani hiç vazgeçmediğin düşlerinde...Hani bir yanında hep vuslata dair sonlar barındırdığın...Hani içinde gülümseyişler biriktirip,mutluluk resimlerini yıldızlarla çizdiğin düşlerin...Hani baştan başa sevgiliye kesmiş,hani baştan başa sevdaya sarılmışlığıyla yarım kalmış düşlerin...
Her yaptığın,her düşün,her hatıra zehir olarak geri dönüyorken bile sana yokluk ağrısı geceler de...Yaraların kanıyorken belki de binlerce yerinden ve sızım sızım bir kalp ağrısı vuruyorken derinden...Her defasında avuçlarında sakladığın sevdanla kurtuluyorsan bütün o kederinden...İnanmak böyle bir şey işte...
Onsuz kimsesiz,onsuz hiç bir şeysiz olduğunu anladığın da...Her şeye bedel sayıp içinde büyüttüğün sevdanı...Bir olsun vazgeçmeksizin,uğrunda nelerden vazgeçtiğini,bir an bile düşünmeden...Koşar adım ona gidiyorsa için...Bütün yollar ona çıkıyorsa zamansız...Ansızın onun gülümseyişi beliriyorsa karanlığına...Yüreğine düşüyorsa durup durup bir ateş gibi...Hiç çıkmıyorsa içinden....Hiç hiç gitmiyorsa hayali gözlerinden ve derinlerde bir yerlerde seni çağırıyorsa sesi...Ona dair umutların içine sığmıyorken...Düşlerin sorgusuz onu tamamlıyorsa sana...Hasreti eşse bildiğin bütün o yangınlara...Ve onsuzluğunda nefes almak,yaşamak bile anlamsızlaşıyorsa...Yani;Onsuz kimsesiz,onsuz hiç bir şeysiz olduğunu anladığın da...Her şeye bedel sayıp içinde büyüttüğün sevdanı...Her şeye rağmen vazgeçmiyorsan...İnanmak böyle bir şey işte...İnanmak,karşılıksız,beklentisiz,umarsız da olsa inanmak...Çaresizliğe düştüğünde bile umudunu bir an bile yitirmeden sonuna kadar inanmak...O inancı gözlerinden uzaklaştırmadan ve düşürmeden yüzünü yere...Her şeye bedel sayıp yüreğindeki sevdayı.Hiç vazgeçmeden,inandığın uğrunda neleri kaybettiğini umursamadan...Bir gün geleceğine,düşlerine ortak olacağına inanmak...
|