Meğer ne sensizmişim onca zaman, deniz gözlüm...Nedensiz...Kimsesiz...Onca kalabalığın içinde yapayalnız mışım meğer...Belki dokunmuş rüzgarın yüzüme de ben hissizmişim...Meğer kokuna hasretmişim bütün o kendi çizdiğim sınırlarda...Hiç bilmemişim oysa varlığın ne demek...Düşlememişim o deniz mavisi gözlerini...O küçücük ellerine dokunmamış şu çatlamış ellerim...Öyle ansızın okşamamış bakışların bakışlarımı ...Meğer her defasında seni arar dururmuşum,kör karanlık uykulardan uyanışlarımda...Senin aydınlığına yürürmüşüm inceden inceye...Meğer seni yazmışım hiç bilmeden, daha ezelden gönlüme...Seni çizmişim göğüme...Seni toplamışım göğün saçlarından yıldız yıldız...
Meğer ne çok şeyi ötelemişim senden önce...Ne çok yıpratmışım bedenimi...Ne çok acıtmışım şu zavallı yüreğimi...Meğer sana ne çok geç kalmışım anlamamışım...Varım,yoğum,sağım solum yalanmış meğer senden önce...Meğer ne çok tüketmişim içimdeki umudu...
Devam Edecek...
| 
