Biliyorum sevmeler haram bana.Susmalar serbest.Bakışmalar yasak bana.Keşkeler serbest.Ne zaman söyleyecek olsam içimdekileri.Sus!dediler...Kırdılar ümitlerimi.Oysa ne çok şey vardı söylenecek...Oysa ne düşlerim vardı,gözlerine çizilecek.Gözyaşlarıma karışacak ne çok hasretlik vardı oysa ardımda...Biliyorum kalmalar haram bana...Gitmeler serbest...Ah etmeler yasak,ah çekişler serbest...Ne zaman haykıracak olsam yüreğimdekileri...Sus!dediler...Bastırdılar içimde büyüyen isyanları...Devrimlerim kanayıp dururken bir yanımda...Mühürlediler dudaklarımı...Oysa ne çok sitem vardı dilimde...Oysa ne hayallerim vardı dokunulmamış ve yaşanmamış yarınlarım adına,sana duyduğum sana büyüttüğüm sevdam bir de avuçlarımda kanayan yara...
Sevdam hani dokunsan yanar,dokunsan ağlardı içimde ki çocuk...Biliyorum sevmeler haramdı bana...Nefes almak,hatta yaşamak bile an gelip...Düşlemek değilse de,düşmek helalim olur...İsyanlarım çaresiz,haykırışlarım ölüm sessizliğinde daha da suskunlaşırdı...Suskunluklarım daha çok dillendirirdi çaresizliğimi...Ertelenmiş mutluluklara sürgün,gülümseyişlerden uzak düşler kurardım zincire vurulmuş varlığımda...Varlığım, hani yokluklara durulmuş...Can evinden vurulmuş...Varlığım hani cisminde kaybolmuş,yitirilmiş yarınların vuslatında Eylüllere karılmış...Ve bin yerinden kırılmış ümitlerimle yaşamaya sarılmış...
Devam Edecek...
|