Sen
gideli çok şey değişti inan...Aylar,mevsimleri,geceler gündüzleri
kovaladı...Pencereme vuran yağmur,ılık ılık esen rüzgar yokluğunda beni onlar
oyaladı...Öylesine zor du ki yokluğun oysa...Öylesine dayanılmazdı ki...Bir
olsun dinmedi gözyaşlarım gece yarıları...Sen her aklıma geldiğinde,yüreğim
daralıyordu...Boğazımda düğümleniyordu adın...Hatıralar,bir bir üstüme
yıkılıyordu ...Ve ben tükeniyordum günden güne umutlarım gibi...Çırpınıyordum
oysa sevdanı saklayabilmek için...Nefretim aşkımı aşmasın diye...Kızgınlığım buna
sebep olmasın diye parçalıyordum kendimi...Haklı olduğuna inanabilmek için daha
ne varsa elimde kalan vermeye hazırdım inan...Seni unutmamak için kalbime
gömüyordum...Ve gidiyordum arkama bile bakmadan...Ve gidiyordum aslında ardımda
hiç bir şey bırakmadan... Sana ait her ne varsa yanımda
götürüyordum...Korkularımı,umutlarımı ve en güzel hatıralarımızı yanı sıra...Sana
yalnızca pişmanlığı bırakıyordum...Yalnızca,yürek yakan pişmanlığımı...He bir
de yarım kalmışlığımı...Sabahı görmeden terk edilmiş...Sona ulaşmadan
bırakılmış ruhumu sonra...Sevdana el sürmemiştim bir olsun...Her şeye rağmen
seni ilk gün ki gibi seviyordum...Ve her acı çekişimde,ömrümün sonuna dek
sevmeye yemin ediyordum...Her ağladığımda gülümseyebilmen için Tanrı'ya
yalvarıyordum...Mutsuzluğumun,kaybettiklerimin bedeli olarak senin mutluluğunu
istiyordum... Sana kızamıyordum işte...Senin suçun
değildi ki yaşananlar...Sana toz konduramıyordum işte...Sen de böyle olsun
istemezdin ki...Evlenme hayallerimizden bahsederken nasıl da ışıldardı
gözlerin...Nasıl da gülümserdin Seni Seviyorum derken...Nasıl içten,nasıl
samimi...Sarılırken kendini kaybederdin tıpkı benim olduğum gibi...Nefesimi
duyduğunda nasıl da titrerdin ürkek çocuklar gibi...Biliyorum işte sende böyle
olsun istemezdin...Hem dedim ya senin suçun değildi yaşananlar...Yaptığım
hataların bir bedeli olmalıydı,onu da seninle ödedim işte...Canımı alsaydı da
yaradan seni almasaydı...Hem ne fark ederdi ki?Sen gittiğinden beri
yaşamışım,ölmüşüm bir farkı yok ki...Ne aldığım nefes bana yetiyor,ne bitkin
vücudum beni ayakta tutuyor...Senle nefes almaktı aslolan...Sen beni ayakta
tutabiliyordun sadece...Hatırlıyor musun "Sen olmadığında ne can mühim
canımda,ne de yaşamak yokluğun da" derdim hep sana...Şimdi bir kez daha
söylüyorum işte sen duymasan da... Görüyorsun ya ben seni hiç
unutmadım...Hala dilimde adın...Hala duruyor kokun üzerimde...Ve seni bir olsun
aklımdan çıkartmadım...Kanadım durdum gecenin karanlığında,kimselere
anlatmadım...Yıkıldım düştüm işte boşluklara,yalvardım Allah'a canımı alsın
diye de kimselere söylemedim yine de...Kalktım yürüdüm her şeye rağmen,bin
yerinden kırılmış olsa da bacaklarım...Yüreğim kanasa da cam kesiği yokluğundan
seni oradan hiç çıkartmadım...Dedim ya işte;senle olmaktı aslolan...Varlığınla
can buluyordu bedenim...Ruhum senle teselli buluyordu...Sen gittin ama ben de
ki seni hiç bırakmadım ben...Onun gitmesine izin vermedim...Sen gittin,ardına
bile bakmadan...Ama ben sana kızamadım işte...Sevdan yüreğim de bir kor duruyorken
sana nasıl kızardım?Nefretimle savaştım durdum hep,kızgınlığımla sonra...Seni
onlara asla bırakmadım...Seni savundum durdum sitemkar yüreğime...Olanların
senin suçun olmadığına sonunda onları da inandırdım... Görüyorsun işte,Nazar
Boncuğu'm ben seni hiç unutmadım...Tıpkı söz verdiğim gibi,tıpkı içime işleyen
sevdana ettiğim yemin gibi...Seni hiç aklımdan çıkartmadım...
| 
