Canımsın;...Canımdan öteye bir yol...Bir sevda zamansız...Ve olabildiğince sınırsız...Ay aydınlığında,bir duru su zerreciği güzelliğinle günüme güneş...Gönlüme sorgusuzca giriveren ve saran bütün hücrelerimi...Umudumsun sonra;...umutsuzluğuma inat...Beklenmedik bir gece yarısında ansızın düşen gönlüme...Açık kalmış pencerelerimden yüzüme ılık ılık vuran rüzgar...Yüreğimde son bulan yağmuru yıldızların...Ve düşlerimsin korkularıma inat...Hani olabildiğince sınırsız,hani sonuna kadar sen kokan...Gülümseyişlerimsin sonra;hani gözlerimde donup kalan yaşları da sildiğin günden bu yana...Ellerime dokunduğun,yüreğime vurduğun günden beri yüzümde beliren mutluluğun yansıması gülümseyişlerim...Hayatımın anlamısın sen,bütün anlamsızlıklara rağmen olabildiğince gerçek...Ve bütünüyle sana ait olan...Tek çıkar yolumsun ya da sana çıkıyor işte bütün yollar...Tüm hücrelerimi saran sevdamsın işte...Ruhumun,bedenimin ve varlığımın tek sahibi...Düşlerimin,düşüncelerimin ve daha ne varsa içerime sığdırabildiğim...Her şeyimsin işte...Tanıdığım,aşık olduğum günden bu yana var oluş sebebim...Ya da öyleydin mi demeliyim???Diyemem işte...Alışamam yokluğuna sakın...Yokluğunu anlayamam...Yokluğunu anlatamam yüreğime...Sensiz olamam,sensiz olmaz  işte anlasana...Gitme sakın...Gidişini kaldıramam...Gidişini anlatamam kimselere...Yapamam işte anlasana,sensiz asla...Gitme sakın...Taşıyamam bu acıyı bu yorgun bedende...Bunu bana yapma sakın...Olmaz işte;hem ne oldu Seni Seviyorum deyişlerine?Ne oldu sensiz yaşayamam deyişlerine?Bana bunu yapma sakın...Bize bunu sakın...Ne olur anlatamam bu terk edilişi kendime bile...Sakın,ne olur gitme...