Demek gidiyorsun...Demek vakti geldi ayrılığın...Meğer
nicedir bundanmış o derin suskunluğun...Gözlerini kaçırışın,uzak
kalışların gidiş hazırlığındanmış meğer...Tükenmişiz oysa başından beri,o
yüreklerimize sığdıramadığımız,o toz konduramadığımız aşkımızı da tüketmişiz
günden güne meğer...Oysa ne çok severdik birbirimizi...Hoyrat rüzgarlar
eserdi eskiden etrafımızda...Bakışlarımız kilitlendiğinde birbirine,baharda
sevişen kelebekler gibiydi el tutuşlarımız...Birlikteyken anlamazdık saatler
nasılda akıp giderdi...Akşam olur aşkımızı türkülerle dillendirirdik..Sanki ay
üzerimize doğar,deniz bize eşlik ederdi...Hatırlar mısın,sana papatyalardan bir
taç yapmıştım yine bir akşam üstü kaçamaklarımızdan birinde...Sahilde ne kadar
taş varsa toplayıp,isimlerimizi yazmıştık kumlara...Olduğumuz yerde uyumuş
kalmış sabah olduğunda balıkçılara yakalanmıştık...Hatırlar mısın koşarken
düşmüştün de ayağın incinmişti hani...Yüzünde o sözlerini inkar eden ifadenle
"Bir şeyim yok,İyiyim "demiştin...Biliyordum sen hiç bir zaman beni
üzmek istememiştin...Biliyordun senin kirpiğin titrese benim içim kan
ağlıyordu...Ben üzülmeyeyim diye çoğu şeyi bana hissettirmeden yaşardın
içinde...Bense her defasında sana kızardım,benimle hiç bir şey paylaşmıyorsun
diye...Bak gördün mü yine yaptın işte...Yine kendi içinde tükettin
sevdamızı...Yine tek başına yaptın gidiş hazırlıklarını...Ben mi?Anlamadım
mı?Belki anladım...Suskunluğundan belki...Uzak kalışlarından...Gözlerime
bakmayışından belki...Belki de anlıyordum...Ama anladığım şeyi duymaktan ölümüne
korkuyordum işte...Neden diye sormaya korkuyordum işte...Seni Seviyorum
dediğimde susup gözlerin dolduğunda bunun ne anlama geldiğini bilmekten
korkuyordum...Sevginin tükendiğini bilmekten,sensiz kalmaktan korkuyordum
işte...Öylece bekledim belki günlerce...Tıpkı ölümünü bekleyen bir hasta
gibi...Sensizlik ölüm değil bana inan sensizlik ölümden beter...Sensiz kalmamak
için gecelerce yalvardım oysa Tanrı'ya...Dualarımı gözyaşlarımla suladım
durmaksızın...Yalvardım dönebilmek için güzel günlerimize bir daha...Yalvardım
işte,ve her şeyimi vermeye hazırdım bu uğurda daha...Çaresizdim
oysa...Beklemekten başka hiç bir şey yapamıyordum...Elim kolum bağlı idamı
bekleyen bir mahkum gibi kararını bekliyordum işte...Umutsuzluğa kapılmamak
için,hep iyi düşünebilmek için yüreğimi ellerimde tutuyordum...Sımsıkı
tutunuyordum yüreğimde ki umuda...Ve sevdamın bütün o enerjisinin,bütün o
yaşanan güzel günlerin sıcaklığının sana ulaşması için
çırpınıyordum...Oysa çoktan tükenmiş bir sevdanın,hoyratça,pervasızca harcanmış
yılların önüne geçemiyordum işte...Sen gidiyordun...
Demek gidiyorsun...Hiç düşünmeden yarınları...Demek gidiyorsun bir olsun
bakmadan ardına,acımasızca terk edip gidiyorsun ardında kalanları...
Devam Edecek :)
| 
